Κάποιοι ξεκίνησαν τον αγώνα τους ανιδιοτελώς και συνέχισαν να δίνουν τις μάχες με αφετηρία τα πεζοδρομία και τα χημικά, το ξύλο ΝΑ ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ ΤΟΥΣ στους αγώνες στους δρόμους και τις πλατείες.
Κάποιοι ανέβηκαν με καθαρά και σιδερωμένα ρουχαλάκια επάνω στο καράβι και στην πρώτη επιτυχημένη μάχη που έδωσαν ξεχάσαν ότι υπάρχει πόλεμος, που δεν είναι για την προσωπική βολή του καθενός, αλλά για το καράβι που θα ταξίδευε την ελπίδα μιας ολόκληρης χώρας.
Τυφλωμένοι από ματαιοδοξία δημιούργησαν ανταρσία στο καράβι διεκδικώντας θέσεις και οφίτσια εξαιτίας της επιτυχημένης εκκίνησης, μόνο που ξέχασαν πως αυτή η εκκίνηση είχε στην δεύτερη μάχη απώλειες που μεγάλη ευθύνη είχαν οι ματαιόδοξοι «σιδερωμένοι και καθαροί» ναύτες.
Κάποιοι από τους ΜΟΥΤΣΟΥΣ του πλοίου έβλεπαν όλα αυτά χωρίς να μιλάνε γιατί εμπιστεύονταν τον Καπετάνιο που με το πιστόλι της ανταρσίας στο κούτελο μοίραζε καρέκλες και υποσχέσεις σε νέους καλόσιδερωμένους ναύτες που με την σειρά τους διεκδικούσαν θέσεις Υπάρχων και Γραμματικών…
Οι πιστοί ναύτες όμως που είχαν μετατραπεί ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΑ σε ΜΟΥΤΣΟΙ κοιτάζοντας την κατάσταση είδαν, όπως πάντα γίνεται σε αυτές τις περιπτώσεις, το πλοίο να βυθίζεται εξαιτίας του στασιασμού και των απειλών και έτσι προτίμησαν να απομακρυνθούν από το καράβι γιατί είχε μαζέψει πολλά ποντίκια. Άλλωστε τα Καράβια, συνήθως στις ανταρσίες πέφτουν σε ξέρες και βυθίζονται. Οι ΝΑΥΤΕΣ που προτίμησαν ΝΑ ΜΕΙΝΟΥΝ ΜΟΥΤΣΟΙ ΠΑΡΑ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΣΥΜΜΕΤΟΧΟΙ ΣΤΗΝ ΒΥΘΙΣΗ ΤΟΥ ΠΛΟΙΟΥ ΕΧΟΥΝ ΔΟΥΛΕΙΑ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ!!!ΝΑ ΞΑΝΑΟΡΓΩΣΟΥΝ ΤΑ ΠΕΖΟΔΡΟΜΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΔΩΣΟΥΝ ΤΗΝ ΑΝΙΔΙΟΤΕΛΗ ΜΑΧΗ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΤΟΥΣ ΜΑΤΑΙΟΔΟΞΙΑ….
